Gepubliceerd op: 23 november 2018 Heb je weleens van die dunne zwarte lijnen in het asfalt gezien? Negen van de tien keer zijn dat groeven in het wegdek voor bekabeling. Zo ook bij de rijbanen voor vliegtuigen op Schiphol. Bij het nieuwe Uniform platform wordt dit anders. Daar loopt namelijk een pilot om de bekabeling dieper onderin de asfaltlagen aan te brengen. In kokers. ‘Op de lange termijn is dat stukken makkelijker en voordeliger.’
Vakspecialist Eren Kocak sleept een doorzichtige paal naar binnen, gevuld met verschillende materialen. ‘De rijbanen voor vliegtuigen bestaan uit verschillende lagen’, wijst hij aan.’ ‘Zand, beton en daarna nog 4 lagen asfalt van ongeveer 20 centimeter diep. Samen met collega Edwin Lee is hij voortrekker van de pilot met de nieuwe werkwijze voor bekabeling, ook wel de “kokerpilot” genaamd. ‘Zowel voor Schiphol als onze aannemers is dit een hele nieuwe manier van werken.’
De proef met de nieuwe bekabeling wordt uitgevoerd vlakbij het Uniform platform, de bufferlocatie voor vliegtuigen die tijdelijke stalling nodig hebben. Eren: ‘Dit platform breiden we op dit moment in fases uit en wij gaan hier, naar aanleiding van de pilot, de rijbaanverlichting op de nieuwe manier aanbrengen.’ Edwin legt uit hoe dat in zijn werk gaat. ‘In plaats van groeven te frezen in de bovenste asfaltlaag, brengen we nu al kokers aan in het diepergelegen CTB: Cement Treated Base. In die kokers passen ongeveer 6 tot 8 kabels, afhankelijk van de diameter ervan. Om de 120 meter ligt een nieuwe koker, die steeds uitkomt op een kastje van waaruit we vrijwel alle kabels kunnen trekken naar alle onderbakken.’
De pilot is uiteindelijk bedoeld als proef voor een nieuwe werkwijze op de hele luchthaven. ‘Sowieso bij nieuwbouw. Het Uniform platform is geschikt als proeflocatie omdat we daar nog niet tot op de centimeter precies weten waar de armaturen voor de rijbaanverlichting komen’, zegt Edwin. ‘De kokers liggen nu in de grond, de kabels kunnen we eenvoudig trekken op het moment dat we meer informatie hebben over de inrichting van de rijbanen.’
Op de lange termijn is het werken met de kokers veel voordeliger, aldus Edwin. ‘Als we nu het asfalt moeten vervangen – wat om de paar jaar onvermijdelijk is – beschadigen we de kabels. Met de kokers zijn pas aanpassingen nodig als na tientallen jaren ook de dieper gelegen bodem aan vervanging of herstel toe is.’ Edwin vult aan: ‘En andersom hoeven we niet het hele asfalt te vervangen als een paar kabels kapot zijn. Het onderhoud wordt zo aan alle kanten makkelijker.’
Met de nieuwe werkwijze wordt goed inmeten steeds belangrijker. Edwin: ‘Nu zien we de lijnen in het asfalt gewoon lopen en weten we precies waar we moeten zijn bij problemen. Straks is dat niet meer het geval. Dan moeten de bouwtekeningen dus precies kloppen als we de kokers willen aanboren.’ In dat opzicht zijn Eren en Edwin heel blij met aannemer Heijmans. ‘Zij denken geweldig mee en hebben bijvoorbeeld speciale potjes ontwikkeld om de kokerbuizen makkelijker aan te boren’, zegt Edwin. ‘Daaromheen hebben ze kisten gebouwd die de potjes beschermen tegen heet asfalt. Dat wordt het nogal vaak, dus op deze manier bouwen we met het oog op de toekomst.'