Wanneer Mick Santman (1999) behoefte heeft aan rust en reflectie gaat hij naar de kust. Met zijn camera experimenteerde hij aan zee met het maken van foto’s bij zonsondergang, tegen het licht in.
Met deze foto wil hij graag de rust overbrengen die hij zelf aan zee ervaart. Het resultaat is een sereen beeld, waarop alleen de zee en de lucht te zien zijn. ‘Als herkenbare punten wegvallen, worden je eigen ervaringen belangrijker.’ Hij nodigt kijkers uit om weg te dromen bij dit beeld, en de alledaagse hectiek even te vergeten.
Het spel tussen licht en natuur vindt Santman interessant. ‘Je kunt deze dynamiek zelf zien en er onderdeel van zijn, maar met een camera bekijk je het van een afstand en belicht je het op een andere manier.’ Hij fotografeerde met een lange sluitertijd. ‘Het beeld bevat daardoor meerdere bewegingen. Je ziet de golven in elkaar overvloeien.’
Santman gelooft in de herstellende kracht van de zee. Voor de positieve effecten van de zee op onze mentale gezondheid bestaat de term ‘blue mind’: de perfecte naam voor zijn serie van minimalistische zeegezichten, waar dit beeld deel van uitmaakt. Hij hoopt dat zijn werk toeschouwers helpt om te reflecteren op hun eigen relatie met stress en rust.
Zijn liefde voor de camera ontdekte Mick Santman tijdens zijn opleiding aan de Willem de Kooning Academie in Rotterdam. Vanuit een interesse in abstracte schilderkunst, ging hij op zoek naar zijn eigen beeldtaal binnen de fotografie. Santman werd als fotografietalent meerdere keren genomineerd voor prijzen en zijn werk is te zien geweest in verschillende Nederlandse galeries.