Jeroen Jongeleen (1967) maakt werk over onze zoektocht naar vrijheid en onze relatie met de ruimte om ons heen. Voor dit videowerk rende hij dagenlang in cirkels, waarbij hij steeds over een sloot springt die aan een horizon doet denken.
De publieke ruimte in Nederland is perfect vormgegeven door planologen en landschapsarchitecten, ‘maar wij mensen hebben de neiging om olifantenpaadjes te maken.’ Olifantenpaadjes zijn spontane paden in het gras, die ontstaan doordat veel mensen er lopen, buiten de geplande wandelroutes om.
Jongeleen ziet het olifantenpaadje als het ideale kunstwerk in de buitenruimte. In deze video combineert hij zijn liefde voor deze paadjes met zijn passie voor hardlopen. ‘Ik rende rondjes als een soort dressuurpaard, spande een touwtje en hield dat heel strak. Door dit heel consistent te lopen, ontstaat er na verloop van tijd een spoor.’
De video speelt zich af in de strak gekaderde weilanden onder de rook van Rotterdam. ‘De kunstmatige elementen zoals de gewassen en de ploeglijnen staan haaks op de natuurlijke bewegingen van de wind en de wolken.’
Met dit werk wil hij niet alleen de grote fysieke inspanning laten zien, maar ook het spel en de lol van het doorkruisen van al die lagen in het landschap. ‘Ik wil mensen stimuleren om eens anders naar hun bewegingen te kijken.
Jeroen Jongeleen groeide op in Nederland en Suriname, en kwam na omzwervingen via de graffitiwereld en zijn militaire dienstplicht op de kunstacademie terecht. In zijn werk onderzoekt hij welke plek kunst kan innemen in de publieke ruimte, naarmate de verstedelijking verder uitbreidt. Werk van Jongeleen was eerder te zien in Museum Boijmans Van Beuningen en het Kröller-Müller Museum.