In het werk van fotograaf Gilleam Trapenberg (1991) staat zijn thuisland centraal. We zien hier twee tieners op een vulkanisch strand in Curaçao. Ze kijken uit over de oceaan. Het is een afgelegen plek waar lokale bewoners graag komen, ver weg van het massatoerisme.
Dit strand is één van Trapenbergs favoriete plekken op het eiland. Het beeld staat symbool voor een belangrijk keuzemoment voor eilandtieners na de middelbare school. ‘Als je op Curaçao bent opgegroeid, vraag je je altijd af hoe de rest van de wereld eruitziet. Na de middelbare school sta je voor de keuze: blijf je op het eiland, of ga je elders studeren?’
Trapenberg is geïntrigeerd door de dominante beeldcultuur rondom het Caribisch gebied, waarin de eilanden vaak gepresenteerd worden als een utopisch paradijs.
‘In een gebied waar het toerisme zo hard groeit en veel stranden dreigen te worden gecommercialiseerd tegen de zin van de lokale bevolking in, vind ik het belangrijk om een kant van Curaçao te laten zien die minder zichtbaar is.’
‘De natuur wordt vaak anders gepresenteerd dan hoe die werkelijk is. Ik wil graag het echte eiland laten zien. Curaçao heeft een harde natuur; veel stranden bestaan uit bruine steentjes of zwart zand. Die rauwe kant maakt het eiland juist zo mooi en uniek.’
De fotograaf vindt het belangrijk te laten zien dat het Koninkrijk der Nederlanden meer is dan alleen Nederland. ‘Curaçao hoort er ook bij, met zijn eigen geschiedenis en uitdagingen.’
Gilleam Trapenberg vertrok op zijn negentiende vanuit Curaçao naar Nederland. Hij studeerde aan de kunstacademie in Den Haag en woont in Amsterdam. Zijn werk is onder meer te zien geweest in het Foam fotografiemuseum en het Stedelijk Museum Amsterdam.