Het kunstwerk van Daan Couzijn (1994) heeft wat weg van een klassiek schilderij, maar dat is het niet. Met behulp van artificial intelligence creëerde hij een digitaal beeld op basis van de bekende 17e en 18e eeuwse schilderijen van het Hollandse landschap. Vervolgens maakte een Chinese meestervervalser daarvan een olieverfschilderij.
Ons collectieve geheugen van het Nederlandse landschap is goeddeels gevormd door hoe landschapsschilders het door de tijd hebben vastgelegd: als ideaalbeeld van pure, ongerepte natuur. In werkelijkheid waren dat uiterst geromantiseerde weergaven van het door mensen gecreëerde polderlandschap. Dat roept de vraag op hoe authentiek het landschap in onze herinnering eigenlijk is.
Couzijn groeide op in het Nederlandse polderlandschap. Het is een plek die hem vormde, maar waarin hij zich nooit helemaal thuis voelde. ‘Het landschap is zowel een deel van mij als een wereld waar ik me altijd los van wilde maken. Die poldergrond, hoe vertrouwd ook, roept een zekere vervreemding op – het zijn mijn wortels, maar ook iets waaraan ik altijd wilde ontsnappen.’
Zijn schilderij roept eenzelfde spanning op. Het toont herkenbare elementen die voor veel Nederlanders als thuis voelen, ‘maar het refereert tegelijk aan de kunstmatigheid van de polders en ons collectieve, geromantiseerde geheugen.’ De tekst in het midden van het werk nodigt toeschouwers uit om stil te staan bij hun eigen relatie met het landschap.
Daan Couzijn woont en werkt in Parijs. Via verschillende technieken, van ambachtelijk tot digitaal, verkent hij het verlangen naar authenticiteit. Zijn werk was eerder te zien in het Musée du Louvre in Parijs en andere musea en galeries binnen en buiten Nederland.